TARİHİ BULUŞU VE KULLANIM ALANLARI
Titanyum, sembolü “Ti” olan 22 atom numaralı kimyasal elementtir.
Titanyum, 1791’de Cornwall, İngiltere’de amatör jeolog ve papaz olan William Gregor tarafından bir mineralde keşfedildi. Gregor, Manaccan bölgesi yakınlarındaki akarsuda siyah kumlar buldu ve kumların mıknatısla etkilendiğine dikkat etti. Böylece ilmenitin içinde yeni bir elementin var olduğunu düşündü.
Martin Heinrich Klaproth titanyumu, Yunan mitolojisindeki Titan’a ithafen bu şekilde isimlendirdi.
Titanyum neredeyse tüm canlı varlıklarda, kayalarda, sularda ve toprakta bulunur. Metal formun en yararlı özellikleri korozyona karşı dirençli olması ve bütün metaller içinde en yüksek dayanıklılık-ağırlık oranına sahip olmasıdır. Titanyumun kimyasal ve fiziksel özellikleri zirkonyumunkiler ile benzerlik gösterir.
Titanyumun en ünlü kimyasal özelliği korozyona karşı gösterdiği müthiş direncidir. Neredeyse platin kadar dirençli olan element asitler, klor gazı ve yaygın tuz çözeltilerinin maruziyetine karşı koyabilecek yeterliliktedir. Saf titanyum su içerisinde çözünmez ancak yoğun asit içinde çözünebilir.
Titanyumun işlenmesi dört büyük aşamadan oluşur: Titanyum cevherinin gözenekli bir form olan süngere redüksiyonu, süngerin veya sünger ve bir sertleştirme alaşımının bir külçe oluşturmak için eritilmesi, külçenin ham metal kütük, çubuk, levha, şerit ve boru gibi genel fabrika ürünlerine dönüştürüldüğü birinci fabrikasyon ve fabrika ürünlerinden elde edilen son mamullerin ikinci fabrikasyonu.
Titanyum mineralleri boya, plastik ve kağıt endüstrilerinde kullanılan titanyum dioksit pigmentinin eldesinde, uzay ve uçak endüstrilerinde, savaş sanayinde, kimya ve elektrokimya endüstrilerinde kullanılan stratejik öneme sahip bir hammaddedir.
